سکه یک رو شادی و یک رو غم است
تا نیفتد پشت و رویش مبهم است
عشق شیرین است، اما عشق من !
میوه های ِ تلخ و شیرین درهَم است
طعم خرمایی که گاهی می خورم
تلخی ِ پس لرزه ی شهر ِ بم است
هیچ می دانی چرا عاشق شدم ؟
چون دلم حس کرد یک چیزی کم است
موج پشتش از غم زخمی که خود
می زند بر پیکر ِ دریا خَم است
زخم های تازه گاهی وقت ها
روی ِ زخمی کهنه مثل ِ مرهم است
فکر می کردم که آدم مبتلا ست
عشق اما مبتلای آدم است
✍ "بنام مادر"
پـا به پـای غـم من پیـر شـد و حـرف نـزد...!!
داغ دیـد از من و تبخـیر شـد و حـرف نـزد...!!!
شب به شب منتظرم بود و دلش پر آشوب.!!!
شب بـه شب آمـدنـم دیـر شد و حـرف نزد.!!!
غصـه میخـورد کـه مـن حـال خـرابـی دارم...!!!
از همین غصـه ی من سیـر شـد و حرف نزد!!!
وای از آن لحظه کـه حرفـم دل او را سوزاند!!!
خیس شد چشمش و دلگیر شد و حرف نزد!!!
صورت پر شده از چین و چروکش یعنی!!!
مادرم خستـه شـد و پیـر شـد و حرف نزد •••!!!
درود بر مادران ایران زمین*
ﭘﺎﯼ ﺩﺭﺩ ﺩﻟــــﻢ ﺍﮔﺮ ﺑﻨﺸﯿــــﻨﯽ ...
ﮐﺎﺳﻪ ﺻﺒﺮت ﻟــــــــﺒﺮﯾﺰ ...
ﮐﺎﻏﺬ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺍت ﻣﭽــــــــﺎﻟﻪ ...
ﻭ ﮔﻮﺵ ﻫﺎﯼ ﺩﻟﺖ ﺯﻧگ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ...
ﻫﺮ ﻃﺮفﮐﻪ ﺑﻨﮕﺮﯼ ﺑﺎﺩ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﺳت...
ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﻧــــــــﻪ ﭼﺮﺍﻍ ﺑﯿـــــــــﺎﻭﺭ ...
ﻭ ﻧــــــــــﻪ ﺩﺭﯾﭽﻪ ﺍﯼ ...
ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎیت ...
ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺩلت ﺩﺳﺘﻤﺎﻟﯽ ﺑﯿــــﺎﻭﺭ ...
ﺍﮔﺮﺧﻄ ﺧﻄﯽ ﻫﺎﯾﻢ
ﺧﻮﺍﻧـــــــﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﺮﺍﯾت ...
ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﮔﺮﯾﺴﺘﻨﻤـــــﺎﻥ ﺑﺴﯿﺎﺭﺳت ...
ﻣـﺨــﺎﻃــﺒــــ ﺧـﺎﺻـــــــــﯽ ﻧـﺪﺍﺭﺩ ﻧـﻮﺷـﺘــــﻪ ﻫـﺎﯾـﻢ
ﺍﻣــــــﺎ
ﺗــﺎ ﺩﻟــت ﺑــﺨــﻮﺍﻫــــــــــﺪ
ﻫــﻤـــــــــــﺪﺭﺩ ﺩﺍﺭﺩ
ﺩﺍﻍِ ﺗــــﻤــــﺎﻡِ ﻧـــﻮﺷـــﺘــﻪ ﻫـــﺎﯾـــﻢ
آزاد شو از بند خویش، زنجیر را بــاور نکن
اکنون زمان زندگیست، تاخیر را بــاور نکن
حرف از هیاهو کم بزن از آشتی‌ها دم بزن
از دشمنی پرهیز کن، شمشیر را بــاور نکن
خود را ضعیف و کم ندان، تنها در این عالم ندان
تو شاهکار خالقی، تحقیر را بــاور نکن
بر روی بوم زندگی هر چیز می‌خواهی بکش
زیبا و زشتش پای توست تقدیر را بــاور نکن
تصویر اگر زیبا نبود، نقّاش خوبی نیستی
از نو دوباره رسم کن، تصویر را بــاور نکن
خالق تو را شاد آفرید، آزاد آزاد آفرید
پرواز کن تا آرزو، زنجیر را بــاور نکن....
************************************************
م.عباسلو
یک لحظه چشم دوخت به فنجان خالی ام
آرام وسرد گفت:که در طالع شما...
قلبم تپید، باز عرق روی صورتم نشست
گفتم بگو مسافر من میرسد ؟ و یا...
با چشمهای خیره به فنجان نگاه کرد!
گفتم چه شد؟ سکوت بود و تکرار لحظه ها
آخر شروع کرد به تفسیر فال من...
با سر اشاره کرد که نزدیکتر بیا
اینجا فقط دو خط موازی نشسته است
یعنی دو فرد دلشده ی تا ابد جدا
انگار بی امان به سرم ضربه میزدند
یعنی که هیچ وقت نمی آید او خدا؟؟؟
گفتم درست نیست، از اول نگاه کن
فریاد زد:بفهم رها کرده او تو را....!!!
شرمی‌ست در نگاه ِ من؛ اما هراس نه
کم‌صحبتم میان شما، کم حواس نه!
چیزی شنیده‌ام که مهم نیست رفتنت
درخواست میکنم نروی، التماس نه!
از بی‌ستارگی‌ست دلم آسمانی است
من عابری«فلک»زده‌ام، آس و پاس نه
من میروم، تو باز می‌آیی، مسیر ِ ما
با هم موازی است ولیکن مماس نه
پیچیده روزگار ِتو ، از دور واضح است
از عشق خسته می شوی اما خلاص نه!
رو به روی پنجره دیوار باشد بهتر است
بین ما این فاصله "بسیار" باشد بهتر است
من به دنبال کسی بودم که "دلسوزی" کند
همدمم این روزها سیگار باشد بهتر است
من نگفتم آنچه حلاج از تو دید و فاش کرد
سر نوشت "رازداری"، دار باشد بهتر است!
خانه ی بیچاره ای که سرنوشتش زلزله است
از همان روز نخست آوار باشد بهتر است
گاه نفرت حاصلش عشق است، این را درک کن
گاه اگر از تو دلم بیزار باشد بهتر است
ابیاتی که مصراع دوم آنها مشهورتر است:
1- گر دایره ی کوزه ز گوهر سازند
از کوزه همان برون ترود که در اوست
( بابا افضل)
2- با سیه دل چه سود گفتن وعظ
نرود میخ آهنین در سنگ
(سعدی)
3- هر دم که دل به عشق دهی، خوش دمی بود
در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست
(حافظ)
4- چنین است رسم سرای درشت
گهی پشت به زین و گهی زین به پشت
(فردوسی)
5- امیدوار بود آدمی به خیر کسان
مرا به خیر تو امید نیست شر مرسان
(سعدی)
6- صوفی نشود صافی، تا در نکشد جامی
بسیار سفر باید تا پخته شود خامی
(سعدی)
7- در محفل خود راه مده همچو منی را
افسرده دل افسرده کن انجمنی را
(قائم مقام)
8- مرو به هند و بیا با خدای خویش بساز
به هر کجا که روی، آسمان همین رنگ است
(علیرضا جلالی)
زندگی می کنم و برایش دلیل هم دارم
دوست داشتن تــــــــــــــــــــــو …
بادی بذر تـو را در دلـــم انداخـــت و ُ رفــت
من مانـــده ام و ُ این ریشــه ی قطــور دلــدادگی
و هـــزار جــوانه ی شــکفته از یـادَت
راه کـه می‌روی عقـب می‌مــانـم …
نـه بــرای اینکــه نخواهـم با تو هم قــــدم باشـم …
می‌خواهـم پا جـــای پاهــایــت بگـــذارم …
می‌خواهـم رد پــایــت را هــیچ خــیابــانی در آغوش نکشـَـد …!!!
تــو تمـامـا” برای منی
من از قبل “باخته” بودم
“مچ انداختن”
بهانه ای بود؛
برای گرفتن دوباره ی “دست تو”
شاهرگم قید توست ، بزنم میمیرم …
هیچ رویایی به پای بیداریم با تو نمیرسد
خواب ها فقط خودشان را اذیت می کنند !
خوبان را باید روی چشم ها گذاشت …
کجایی ؟! چشم هایم بهانه ات را گرفته اند !
شمردن ستاره ها سخت نیست
اگر تو بگویی به اندازه ی ستاره های آسمان دوستم داری …
آنقدر دوستت دارم که
پروانه ها گیج می شوند
گل ها تعجب می کنند
و باران دلش آب می افتد !
تو که باشی بس است …
مگر من جز “نفس” چه میخواهم ؟
احتیاجی به تسبیح نیست
دستانت را که به من بدهی با انگشتانت ذکر “دوست داشتن” می دهم !
از تو دور بودن پر توقعم کرده …
حالا دیگر تمام تو را میخواهم تا بشوم ثروتمند ترین فرد روى زمین !
مرخصی ندارد
حتی وقت استراحت ندارد
حقوق و مزایا ندارد
بیمه ندارد
ترفیع و پست و مقام ندارد
استعفا یا اخراج شدن ندارد
بازنشستگی و از کار افتادگی هم ندارد
با این حال دوست داشتنی ترین شغل دنیاست ، عاشق تو بودن !
من قصه تو را تا ابد اینگونه آغاز میکنم :
یکی بود
هنوزم هست
خدایا همیشه باشد …
باران بهانه ی آسمان است
وقتی دلش برای تو تنگ می شود !
و مهربانیت از دور چه عجیب نزدیک است
حس میکنم جغرافیا ، دروغ تاریخ است …
به عشقت تا ته دنیا ، به جنگ هر کسی میرم
چه تقدیری از این بهتر ، که از عشق تو میمیرم ؟
هیچ جزر و مدی نمی تواند آشفته ام کند
وقتی سرم روی سینه تو بالا و پایین می رود !
بگذارید انشا بنویسم …
موضوع : علم بهتر است یا ثروت ؟
به نام خدا
هیچکدام ، فقط و فقط خود تو !
کل دنیا هم بگویند دوستم دارند فایده ندارد
اما دوستت دارم های تـــــــــــــو چه غوغایی می کند ؟!
بیا با هم رفت و آمد نکنیم !
مثلا وقتی می آیی نرو …
زندگی یعنی
همین که تو باشی و من دیوانه وار دوستت بدارم !
صندلیت را کنار صندلیم بگذار !
همنشینی با تو یعنی تعطیلی رسمی تمام دردها …
با تو می شود هر روز یک عمر زندگی کرد
و در فردای چشمانت باز به دنیا آمد !
دلبندم …
من دلم فقط روی دل تو بند می شود !
“تـــــــــــو” تنها یکیست آن هم تویی
من دیگران را “شما” خطاب می کنم !
دوستت دارم و پنهان کردن آسمان پشت میله های قفس آسان نیست !
لبخند که میزنی کمترین اتفاقی که می افتد
اختلال در تشخیص ماه های قمریست !
تمام حرف مجنون یک کلام است
“نفس” بی یاد “لیلایم” حرام است
عشق یعنی طوری نگاهت می کنم
که انگار تنها آدم دنیا هستی !
دوست داشتنت بزرگترین نعمت دنیاست
مرا شاد میکند و لبخند را به دنیایم هدیه میکند
حتی این روزها گاهی پرواز میکنم
من این دوست داشتن را بیشتر از هر چیز در این دنیا دوست دارم …
یاد تو پرچم صلحیست میان شورش این همه فکر !
به دلم نشستی ولی دو زانو !
معذب نباش ، برو عقب قشنگ تکیه بده
پاهاتم دراز کن ، این دل فقط جای توئه …
آنقدر که بودن تو را می خواهم ، بودن خود را نمی خواهم
چقدر زیباست این عشق ؛ محو تو شدن را دوست دارم
میخواهمت و این شاید ابتدای خودخواهیم باشد !
جهان که فاصله ای نیست !
تا ماه پیاده میروم اگر آنجا خانه ات باشد …
بین این همه ضمیر فقط یک “تـــــــــو” کافیست !
نقطه قوت تو نقطه ضعف منه :
بوسه هایت !
پاییز یا زمستان چه تفاوتی دارد ؟
حضورت ، صدایت ، نفس هایت
و گرمی دستانت بهاری میکند سرزمین مرا …
یک فرصت به من بده که غلط ببوسمت
و تمام طول سال را جریمه ام کن که از روی آن هزار بار تمرین کنم !
در میان گلها عطر یادت را می بویم …
آسمانی تر از آنی که به نوشتن درآیی !
هیس !!! ﺑﯿﻦ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ …
من ﻫﻨﻮﺯ ﺗﻮ ﺭﺍ ﯾﻮﺍﺷﮑﯽ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ !
